Met een klein groepje varen we als afsluiter van het zomerkamp dit klassiek stuk. Het blijft altijd entertainend. Aan de bruggetjes durft de rivier een tandje bij te steken en de passage eindigt met een (te mijden) gat.
Richard laat zich door de emotie meeslepen en rolt bij de eerste brug.
Op het eindpunt (weer een bruggetje) is er weer zo'n versnelling. Na het bruggetje zijn de keerwaters ruim genoeg. Een keerwater missen is geen ramp: de virgenschlucht met ervoor een onbevaarbare passage begint slechts 300m verder.
Bert en ik doen nog snel een second run op snelheid.
Voenkel.
