01-06-2019
Rovana
De rovana, een riviertje waar je niet te veel van hoort.
onze overnachtingsstek tussen de bomen
Gelukkig is Mr Guide mee, die heeft zo?n olifantengeheugen als op het rivieren aankomt, dat die wellicht nog elke steen weet liggen. Bij het naar boven rijden houden we even halt aan een wegbrug boven de rivier. Mr guide verduidelijkt dat hier de must-run koof zit. Uit ervaring weten we al dat rivieren bekijken vanuit de hoogte steeds bedriegt maar nu lijkt er echt niet veel speciaals te zijn. Niemand maakt zich zorgen en we rijden rustig verder naar de instap.
het zicht op de kloof vanop de wegbrug
Aan de instap bevindt zich nog steeds de shelter voor de geiten. In plaats van nog hogerop in te dragen, zoals in 2013, laten we de boten deze keer zakken in een zijrivier met een mooi watervalletje.
de instap naast de geiten
na het indragen onder beschutting van de zon het droogpak aantrekken
nog even poseren voor op de foto met de waterval op de achtergrond
Voenkel is klaar om eraan te beginnen
Na wat gekleffer kunnen we eraan beginnen. De rivier heeft een perfecte waterstand. Alle secties waar de rivier samengeknepen wordt, staan mooi dik maar steeds met een haalbare lijn (voor sommigen althans).
we komen op de hoofdrivier.
een van de moeilijkere passages
een van de vele mooie passages
En plots verandert de rivier helemaal van karakter; de california secion komt eraan. Nu ik ervoor sta, herinner ik mij deze. Deze is voor onze groep duidelijk nog een tandje te moeilijk. Voor zover je kan zien, vormt de rivier één dikke witte lijn. Het hele stuk dragen we om.
Terug in de rivier komen we al vrij snel aan de must-run kloof. We bekijken de invaart en de zenuwen beginnen toch weer wat op te spelen. Hoe hebben we ons voor de zoveelste keer toch opnieuw kunnen laten vangen. Dit ziet er toch weer heel anders uit dan van boven. De eerste gaat en alles komt goed, hoewel de vooruitgestippelde vaarlijn niet echt gehaald wordt. Zowel de eerste als de laatste drop zetten man en boot goed uit lijn. Eén voor een trotseren we het gevaar en hoewel het af en toe wat op een flipperkast lijkt, worstelt iedereen er zich goed door.
de laatste drop van de must run waar velen onverwacht tegen het wandje geduwd werden
Daarna komen we aan de uitstap, waar we ook overnacht hebben en waar we een auto hebben laten staan. Enkelen onder ons lusten er nog pap van en varen ook nog het allerlaatste daaropvolgende kloofje.
Al bij al een heel mooie rivier, vreemd dat dit niet vaker bevaren wordt. En nu op naar italië?
we sluiten zwitserland af in schoonheid met een cocktail.
aangekomen in Italië. hier vinden we een prachtig campeerplekje op een eilandje van de rivier.
