19-07-2006
Glenner, Zwitserland
De moeilijkheidsgraad op de rivieren van de twee vorige dagen was vanwege de lage waterstanden iets minder dan verwacht. De Glenner zou deze teleurstelling meer dan goed moeten maken. Bart, Vonkel en Bruno hebben hem enkele dagen terug nog gevaren en spektakel en adrenaline is volgens hen verzekerd.
Toch vertrekken we met gemengde gevoelens. Alsof er een vloek is uitgesproken over onze club zat er deze ochtend/nacht bijna bij elk koppel een haar in de boter.
De rit er naartoe verzet onze zinnen en maakt al meteen duidelijk dat dit een stuk is dat niet frequent bevaren wordt. Via kleine en lange stofwegeltjes komen we ergens middenin de weien uit. Van hieruit moeten we volgens Vonkel en Bart nog een half uur met de boot naar beneden sleuren. Er is van hieruit nog steeds geen beek te zien.
Na enkele schuifpartijen op gladde hellingen en het doorwaden van enkele modderige weilanden komen we uiteindelijk tot aan het water. Meteen maak je de bedenking : moeten we hiervoor zo ver lopen ? De glenner ziet er hier uit als een rustig kabbelend beekje.
Voor dit type rivier zijn we eigenlijk iets te talrijk voor één groep maar anderzijds zijn we ook met te weinig om de groep op te splitsen in twee. We kiezen er dus toch voor om in één groep te varen maar er wordt serieus op gehamerd dat er discipline nodig is. Iedereen vaart in vaste volgorde van keerwater naar keerwater en doet telkens teken naar diegene achter hem wanneer hij mag komen. Nadat de volgorde vastgelegd is en alle symbolen duidelijk zijn voor iedereen vertrekken we.
Bart en vonkel verzekeren ons dat wat volgt vrij straffen toebak is. Maar ja, zeggen ze dit weer om ons de stuipen op het lijf te jagen of hebben ze het deze keer bij het rechte eind ? Alhoewel, Bart heeft hier vorige keer gezwommen, het zal dan toch het laatste zijn.
We vertrekken vol spanning en al na enkele bochten wordt meteen uitgestapt om enkele passages te gaan bezichtigen. De ene val volgt de andere op. Er zit echter niet veel druk op het water waardoor mooi kan aangestuurd worden en waardoor soms zelfs middenin de passage nog een klein keerwatertje kan meegepikt worden. Ditzelfde verhaal blijft zich steeds opnieuw herhalen. De moeilijkheidsgraad ligt continue rond de IV.
Waarschijnlijk ergens halverwege komen we tot een passage waarbij getwijfeld wordt of we deze zouden varen. Vorige bevaring hebben er ook enkelen hem omgedragen. Zoals we hem kennen wil Bart hem uiteraard wel doen. De aanvaart verloopt niet echt vlot waardoor hij achterwaarts het zwaarste stuk afduikelt. Gelukkig verloopt het vervolg zonder problemen. Raoul is de enige die de passage ook wel wil proberen. Eigenlijk heeft hij hiervoor wat te weinig ervaring maar er kon niets gebeuren. Op elk potentieel gevaarlijk punt stond iemand om te beveiligen. Verzuipen zou hij dus niet doen. Hij neemt de passage als een volleerd vaarder. Zijn route is perfect en komt mooi uit de passage gevaren. Leert die nu echt zo snel of was dit puur geluk vraagt iedereen zich af ?
We varen door en opnieuw volgt de ene leuke passage de andere op. Op zich nooit echt gevaarlijk of allerminst toch goed te beveiligen. Feit dat we zoveel moeten uitstappen leent er zich natuurlijk goed toe om af en toe mooie fotokes of filmkes te maken.
Een paar uren na vertrek komen we uiteindelijk op het startpunt van het klassieke stuk waar Zjiebraken, de nollander en Philippe eerder vertrokken zijn. Vanaf hier krijgt de rivier een totaal ander karakter waardoor het tijd is om even bij te komen en te lunchen.
Wanneer iedereen terug opgeladen is vertrekken we aan het tweede deel van onze trip. Het hoogtepunt zou de Schlitz moeten zijn. Na het bovenstuk vinden we rest al bijna niet meer de moeite waard om over te spreken. We vliegen er dus al spelend doorheen.
Aan de Schlitz aangekomen gaan we voor alle zekerheid toch maar eerst even verkennen van op de zijkant. Met deze waterstand is alles goed bevaarbaar maar we kunnen ons best voorstellen dat het er hier met een 10-20 cm hoger water best stevig aan toe kan gaan. Er volgen hierna nog een paar mooie stukjes waar eigenlijk iets te nonchalant afgevaren wordt met de nodige problemen tot gevolg?
Als we aan de brug van het uitstappunt komen zien we de nollander, Zjiebraken en Philippe nog staan. Ze hebben zelfs de auto's al naar ons eindpunt gereden. Dat is pas luxe.
Het was een schitterende vaardag. Hopelijk is de storm op het thuisfront al wat geluwd, dan kan deze dag niet meer kapot.
Eenmaal terug op de camping blijkt dat de kinderen een leuk spel met opdrachten in mekaar geknutseld hebben. Ideaal om terug wat sfeer te brengen zodat de brokken kunnen gelijmd worden.
