10-06-2006
Guil, Frankrijk
Als laatste rivier van deze week starten me met zijn drieën aan het klassieke stuk van de Guil, het mooiste stuk dat we deze week gevaren hebben. We weten nu wat ons te wachten staat en we zijn met een klein groepje waardoor het tempo zeer snel gaat.
Het lijkt soms wel alsof Bart zijn vorige bevaring wat te letterlijk opnieuw wil herhalen. Op elke plaats waar hij vorige keer op zoek ging naar Nemo doet hij dit nu opnieuw !
Peter is intussen al aangekleed en hij volgt ons langs de kant om af en toe een fotootje te schieten. Net op die plaatsten waar hij de rivier benadert zakt het niveau wat waardoor hij de indruk krijgt deze rivier ook wel meester te kunnen en krijgt hij zin om ook terug in te stappen. Gert lijkt dit een goed idee te vinden en moedigt hem hiertoe aan.
OK, hij gaat zich snel omkleden en en vervoegt ons. Na enkele bochten wordt echter al meteen duidelijk dat het niveau niet is wat hij zich had ingebeeld en krijgt hij het moeilijk. De schrik overmeestert hem en enkele honderden meters verder besluit hij terug te stoppen.
We varen opnieuw door met zijn drieën en deze keer neem Gert het voortouw. Bart volgt en Wim is de hekkesluiter. Door Gert zijn dikkere boot is het moment waarbij je een stevige aanloopsnelheid nodig hebt echter wat later tov bij Bart. Wanneer de walzen zich continue opvolgen komt Bart hierdoor alsmaar dichter bij Gert varen. Net op het moment dat Bart Gert eigenlijk zou moeten passeren volgt nog een dikke wals en is het te smal om voorbij te steken. Het gevolg is dat Bart midden in de wals een tijdje op zoek moet gaan naar Nemo. Na heel wat trekken en sleuren komt hij al vloekend en proestend terug boven. De snottebellen hangen tot op zijn wenkbrauwen !
Een beetje verder komt het labyrinth in zicht. Vorige keer hebben we hier de linkse kant genomen omdat er rechts een boom lag. Zonder inspecteren duikt Gert nu aan de rechterzijde naar beneden ! Wim en Bart bekijken mekaar eens en vragen zich af wat hij nu uitsteekt. We kunnen hem echter niet alleen laten gaan en varen achter hem aan. Het gaat er heel stevig aan toe. De passage wordt geklasseerd als een 5 en is deze klasse zeker wel waard. Gelukkig passeert iedereen mooi langs de boomstam en komen we zonder problemen beneden. We vragen of Gert niet goed snik was om hier zomaar naar beneden te duiken. Zijn uitleg is dat hij alles kon zien vanuit zijn boot !
Het is Bart teveel en hij neemt weer het voortouw. Iets verderop volgt dan ?le tunnel?. Wim heeft hier nare herinneringen aan die nog niet verwerkt zijn en gaat onmiddellijk aan kant om zijn boot om te dragen. Bart en Gert twijfelen even maar om voor de laatste dag geen risico's te nemen dragen ze uiteindelijk toch ook om.
Op het daaropvolgende stuk valt ons op hoe leuk dit nog is. De vorige keer waren we hier al zo vermoeid en moesten we ons zo haasten om voor donker van de rivier te zijn dat we hier niet meer hebben kunnen van genieten. De rivier biedt ons nog volop plezier tot op het eindpunt. Als we nu uitstappen is het om huiswaarts te gaan. Weeral het einde van een prachtige vaarweek.
