11-02-2007
Warche, België
Het is weer een paar weken geleden dat ik nog in m'n bootje heb gezeten en de ontwenningsverschijnselen worden met de dag ondraaglijker. Gelukkig brengt de Warche redding; dit weekend wordt er water gelost in Butgenbach. Het stukje tussen de stuw van Butgenbach en het stuwmeer van Robertville staat in het gidsje van Gilbert Haesendonck beschreven als een klasse II die wildwatertechnisch niet zo interessant is, maar wel door een mooie vallei loopt; en dat willen we toch ook wel eens gevaren hebben. Afspreken doen we aan afrit Grimbergen. Philippe heeft een beetje vertraging, als omstreeks 9u30 Zjiebra nog steeds niet verschenen is, bellen we hem even op. Een flauw stemmetje aan de andere kant van de lijn bevestigt het vermoeden ... overslapen. Aangezien we van plan zijn twee keer te varen, spreken we af dat Zebra tegen 14 uur naar Butgenbach komt, voor de tweede run.We haasten ons richting Oostkantons om nog voor de start van de wedsrijd op het water te zijn. De aankomst is gelukkig snel gevonden; de brug over de Warche op het baantje van "Champagne" naar "Robertville". We zijn er zowat de de enige met wildwaterbootjes en tussen al die afdalers zijn we een beetje de vreemde eend in de bijt. Snel omkleden en naar de start. Het lukt ons net niet om nog voor de aanvang van de wedstrijd te vertrekken, nog een uurtje wachten dus; tijd voor een wandelingetje.
Zodra de laatste wedstrijdvaarder vertrokken is, is het onze beurt. De Warche doet wat denken aan de Boven-Ourthe; niet echt spectaculair, hier en daar een bescheiden speelplekje; genietend van het landschap peddel we rustig naar beneden. We hadden iets gehoord van een leuke speelgolf net achter een brug/tunnel. Vol verwachting varen we het ene bruggetje na het andere onderdoor ... helaas ... we blijven op onze honger zitten. En dan is het zo ver! Er duikt een tunnel-achtige brug op, hier moet het zijn! Met een "big smile" varen we de tunnel uit. De golf lost alle verwachtingen in. Philippe vaart een keerwatertje in en vindt het net iets te koud om risico's te nemen. Ik vaar de golf in, die me niet veel later likkebaardend verslindt ... kopje onder dus en rollen maar. Als ik boven kom lijkt het wel of m'n kop uiteenbarst; berekoud! Na een minuutje of vijftien en ongeveer evenveel eskimorollen varen we verder. Tot onze grote verbazing komen we nog een aantal verassende stukjes tegen, ondermeer een rotsdrempeltje met daarachter een leuke surfgolf over bijna de hele breedte van de rivier... en de Warche blijft voor verassingen zorgen! Weer wat later duiken we een valletje af, met daarachter weer een bijzonder leuke en zelfs iets te plakkerige golf ... maar daarover geen verdere details. Inmiddels varen we op wat normaal gezien het begin van het stuwmeer van Robertville is. Door de lage waterstand van het meer stroomt de Warche hier weer in de oorspronkelijke bedding, die ruim 75 jaar geleden blank werd gezet. Een mooi tafereel, het heeft zelfs iets surrealistisch. Wat we op dat moment niet beseffen is dat het hoogtepunt van de dag er nog zit aan te komen. Net onder de brug van de uistap zit een dikke passage. Wat de beste route is, is me niet meteen duidelijk, ik maak vaart en neem de passage langs links. Achteraf blijkt dit de moeilijkste route te zijn. Links is best turbulent, maar ik kom er vlotjes door, en dat is goed voor het zelfvertrouwen. In het midden zit een wals en langs rechts stroomt het water mooi door. Dan komt Philippe nietsvermoedend aanvaren. Hij mist snelheid, gaat recht op de wals af en blijft plakken. Gelukkig komt hij er zonder al te veel kleerscheuren vanaf. Het had anders gekund, want later vernemen we dat midden in de passage een scherpe steen of een stuk ijzer moet liggen, zaterdag zijn er twee afdalers op stuk gevaren.
We slepen onze bootjes naar boven en terwijl we omkleden komt luidkeels een knalgroen bootje aangevaren ... "héeey mannen waaaaacht!!" ...die kennen we van ergens; inderdaad, het is onze schone slaper die blijkbaar in z'n eentje heeft gevaren. Zjiebra vaart de passage onder de brug langs rechts en komt er vrij makkelijk door. Voor een tweede afvaart is het inmiddels te laat en na een babbeltje met wat andere kajakkers keren we huiswaarts. De Warche was een aangename verrassing!
Pepe
