10-11-2007
Hoegne, Belgie
De inkt op de nieuwe derogatieregeling is nog maar net droog en de regen valt al met bakken uit de hemel. De peilschalen worden dus nauwlettend in het oog gehouden. De laatste update van belleheid komt er echter maar niet door en de laatste was nog steeds onvoldoende om te varen.Gelukkig is onze voenkel toevallig in de buurt en belt hij net voor de middag op met het verheugelijke nieuws dat de peilschaal al op 80 cm staat. Als een lopend vuurtje verspreidt het nieuws zich en worden de plannen voor het weekend druk hersmeed.
Tegen tweeën in de namiddag heeft er zich al een hele bende vaarders verzameld aan Belleheid. De spleet, bruno, pepe, thomas, biecie, voenkel, birdy, maarten, zijn vriendin en nog enkele waalse lotgenoten.
Intussen is de peilschaal al gestegen tot net boven de 90 cm. Voor biecie en pepe is het wat teveel van het goede en zij haken af. De rest heeft geen tijd te verliezen : omkleden, de boten in de remorque en naar boven.
We varen allen tot het begin van de cascatellen en gezien de grootte van de groep splitsten we ons spontaan op in drie groepjes. Birdy vaart samen met de walen, Thomas vaart met Maarten en de derde groep wordt gevormd door de spleet, voenkel en bruno.
Deze laatste groep maakt al meteen uit dat ze de cascatellen niet varen en dragen meteen om.
Terug in het water verzamelt er zich al een groep verwonderde toeschouwers. We zetten dus ons beste beentje voor. De toeschouwers krijgen waar voor hun geld.
Het water dondert razendsnel naar beneden en keerwaters zijn zeldzaam. Al gauw komen we alzo tot de dubbele schuif.
We verkennen en de spleet neemt al snel de beslissing om ook hier om te dragen. Menno is hier ooit bij een gelijkaardige waterstand ondersteboven naar beneden gekomen en daar heeft hij geen zit in.
Bruno vaart als eerste en met de volle concentratie volgt hij het parcours dat hij in zijn hoofd had uitgestippeld. Hij ontwijkt met klasse de onderste wals.
Daarna volgt voenkel. Het ziet er allemaal wat minder gecontroleerd uit maar ook hij komt perfekt naar beneden.
We vervolgen onze tocht en het gaat razendsnel. We kunnen mekaar amper bijhouden. Ieder moet dus als het ware zijn eigen parcours uitstippelen. Gelukkig zijn zo goed als alle stenen grondig overspoeld waardoor het niet zo veel uitmaakt. Het is enkel uitkijken dat je niet gepind geraakt en dat je niet gegrepen wordt door een wals.
Bij de Leopold II aangekomen stappen we ook onmiddellijk uit. Bij deze waterstand is dit niet echt een aanrader. Bij de instap onmiddellijk erna merken we dat er een dikke boomstronk rondtolt in de wals. Hopelijk zijn de nakomers zo slim om eerst te verkennen...
De eerstvolgende passages na de Leopold II bevatten nog aardig wat walzen die best kunnen ontzien worden. Daarna neemt het niveau geleidelijk af en komen we omstreeks vier uur toe aan Belleheid. We hebben grofweg dus nog een uur de tijd voor het donker wordt en we beslissen ook het stuk eronder tot Jalhaix te varen.
Bij deze waterstand is ook dit stuk best prettig. Een totaal ander karakter dat het bovenstuk maar toch nog de moeite waard. Minder verval en minder verblokt maar vol met golven en walzen. De walzen achter de stuwtjes moeten ook goed geboofd worden want deze zijn niet van het vriendelijkste soort.
Wanneer het begint te schemeren zijn we aan ons eindpunt en blijkt dat we het middenstuk in drie kwartier naar beneden gerost hebben.
Wat een inzet van het nieuwe winter seizoen. De volgende keer bij dergelijke waterstanden moeten we de nieuwe pareltjes (bayehon en tros-marets) op de derogatielijsten maar eens verkennen... wordt zeker vervolgd.
