Rio Yeso, CHILI

Blauwe hemel, besneeuwde toppen in de verte, links en rechts een cactus en helemaal beneden, diep ingesneden in de vallei, de Yeso. We houden halt aan een dikke passage die we intussen kennen van "de boekskes" en dan verder naar de instap. Om op te warmen een steile afdaling met boot op de schouder en dan het water in. David vaart voorop, eddy hoppend volgt de rest. De Yeso is verblokt, steil, de waterstand niet al te hoog. In't begin is het wat wennen, maar eens m'n dieseltje op dreef komt is het best fun! De passages worden stilaan zwaarder, ik begin wat fut te verliezen en stressy in m'n boot te zitten. Maar ik ben niet de enige die het lastig heeft. Harry zit intussen ook niet meer zo goed in z'n boot. En dan gaat het fout. Ik vaar na Menno een keerwater uit, kwestie van een goeie lijn te hebben, maar zit iets te kort op hem, rem wat af en net dan komt er een wals. Ik blijf plakken, ga om, rollen wil niet echt lukken, tja zwemmen dan maar. Het mentale knopje draait stilaan om en wat later beslis ik te stoppen. Pepe De auto rijdt hoog boven ons mee langs de rivier en na een klim omhoog wordt Pepe opgepikt. Ik heb al sinds ons vertrek niet meer echt geslapen. In het vliegtuig niet, en nu al 2 nachten in het tentje lig ik te draaien en kan de slaap maar niet vatten. Ik voelde de bui al hangen en ja hoor, vandaag ben ik gaar. Al tijdens de inloop loopt het snot en kwijl uit mn openingen en als ik bij de rivier ben ben ik al aardig stuk. Ik zit dan ook als een zak hooi in mn boot vandaag. Met veel gesteun en gekreun rommel ik een beetje achter de rest aan. De paar grote passages die we tegenkomen kom ik wel door, maar tussen de oortjes zit het fout en ik vindt het best spannend allemaal. Terug naar het moment dat Pepe is uitgestapt.... Een paar honderd meter verder kan ook raftguide Josh omhoog gaan klimmen. Hij ondekt namelijk een flinke scheur in de dagger mamba van Cas en de boot loopt snel vol. Dan is het mijn beurt.... Ik dacht toch echt dat ik er vanaf was, maar niets is minder waar, ik schijn nog steeds een walzenmagneet te zijn. Gisteren werd nog mijn moment in een wals éééérg breed uitgemeten, terwijl dit toch niet zo heel peniebele situatie was. Ik kwam er immers vlot weer uit. (2 van diegenen die gister zoveel pret hadden om mijn momentje uitgebreid te beschrijven, zijn daar vandaag al voor gestraft, namelijk Pepe en Koert. De rest komt ook nog aan de beurt, hoop ik :)) Terug naar vandaag... Flink suffig vaar ik achter David aan, die schijnt nog een teken gegeven te hebben, maar ik laat me zomaar een rivierbreed stevig gat indonderen. 80% van het water gaat hier door heen, en ik zit gelijk zo vast als een huis. ##$*, dit is niet goed. Ik worstel wat, maar er komt absoluut geen beweging in mijn bootje, ik steun, maar zak er langzaam door. Birdy komt tot vlakbij me om me een puntje te geven, maar die wordt dan ook richting wals gezogen en hij moet zijn reddingspoging staken. Dan maar helemaal om en de peddel diep, dat werkte gister prima. Maar ik voel de peddel doodleuk de wals ingezogen worden, dus ik rol weer omhoog. Ik zit er inderdaad nog even stevig in en ik denk al aan het lusje. Ik kijk nog even achter me en ik zie een relatief rustig stukje achter het gat. Dan is de keus gemaakt, ik gooi me om en moe gestreden stap ik uit. Ik word richting de wals gezogen, en ik probeer weg te komen. Dan merk ik dat ik er gewoon kan staan en zo kan ik mezelf en peddel uit de gevarenzone krijgen. De boot blijft nog even plakken en ik wacht m op. Maar hij wordt uitgepoept aan de andere kant en ik waad naar de kant. De boot pint zichzelf een klein stukje verder en Menno kan 'm er makkelijk uitvissen. Ik stap weer in, maar heb eigenlijk mn portie wel gehad voor vandaag. Als ik een stuk verderop de bus zie staan, redelijk dichtbij en ik hoef er niet voor omhoog te klimmen, kies ik eieren voor mn geld en meld me af bij de rest. De beslissing was goed, maar het doet wel pijn om de overblijvers de dikste passage van vandaag te zien varen...... Harry Harry stapt uit en we beslissen ineens te gaan eten. Na het eten stapt Josh terug in, in zijn eigen RPM. Voor hem de ideale boot om het laatste stukje te doen. We starten met een klasse 2 die al snel veranderd in een mooie 3. Regelmatig weer een schoon putje, snel dalend, mooie verblokkingen en enkele knappe passages. Een mooie die we even gaan bekijken, de mooiste voor de foto, een kleine rockslide die niet altijd even perfect loopt maar iedereen komt er mooi door. Nog een mooi eenvoudig stukje tot er een zwaarder stuk komt. Net ervoor derde keer goede keer. Een stomme steen die ik niet gezien had doet me kenteren, eskimoteren lukte niet toen mijn paddel even vast kwam te zitten en ik over de rotsen wordt gesleurd. Uit mijn boot is de slechtste keus die ik kan maken, net voor het zwaarder en flink verblokt stuk. Maar toch. Zonder shark swimming-suit haal ik gerust het wereldrekord over de rotsen botsen ( voor alle duidelijkheid benen vooruit laten drijven was echt onmogelijk). Boot weg en paddel gelost vlieg ik verder naar beneden. Josh en David volgen me en trachten me aan de kant te brengen. Onmogelijk maar Josh heeft mijn zwembeurt wel volledig op film. Eindelijk houvast op een rots en even op adem komen. Toch een 500 m gezwommen, stone-wash heeft weer een nieuwe dimensie gekregen. David kan mijn boot bij de uitstap aan de kant brengen en samen met Harry op de kant leggen. Ik kan verder wandelen nadat ik terug wat zuurstof in mijn bloed heb gepompt. Aan de uitstap komt Harry me tegemoet met een pintje, das pas op adem komen. De andere gaan de versnelling verder scouten en kunnen nadien de passage zonder probleem verder afvaren. Aan de uitstap ga ik samen met Pepe terug een stuk naarboven om mijn paddel te zoeken. De rest van de groep begint de wagen te laden en David, Josh en Birdy besluiten een stukje verder te varen in de hoop mijn paddel terug te vinden. Koert Het beekje gaat nog even door, nog steeds heel onstuimig maar minder steil. Het stuk van de Maipo dat we gaan varen, dacht ik, was het vlakke stuk. Maar als we de monding van de Yeso naderen ziet het er helemaal niet plat uit. Eenmaal op de Maipo is het gewoon raging hell, meters hoge golven, dikke gaten, David roept 'links links'. We kruisen de rivier, maar overal zijn de gaten even dik. We slippen er net tussen. Het eerste keerwater op links, zeg "stop, that's it, ik wat wil eruit' Maar daar lig je dan aan de verkeerde kant naast een metershoge wand. Doorvaren is de enige optie. Voor ons liggen 2 enorme gaten, we kiezen om er links van te varen, maar de te varen lijn is zo smal dat je automatisch het gat raakt, ik ga om, eenmaal rollen, nada, tweede maal lukt het, maar ben uit de lijn, dus sleuren voor dood om aan de overkant te raken en ja, inpakken en wegwezen. Ook David en Josh beslissen te stoppen. De peddel van Koert hebben we niet meer teruggezien... 's Avonds maakt de eigenaar van het raft-centrum een heerlijke, typisch chileense "disco" voor ons; Een grote wok vol met broccoli, kip, worst, schelpdieren en rund. We smullen ervan! Bert

Bekijk op Nirjhara-Maps

Yeso, klassiek stuk tot samensmelting Maipo

Medevaarders