Eindelijk asfalt!! Geen grote stofwolken voor onze neus, we zijn terug van de Rio Claro.
Herrie ducking in
Afgelopen vrijdag na het varen de Rio Teno, zijn we doorgereden naar de Claro. Eerst 20 km dirt-road terug naar de snelweg, dan 50 km naar het zuiden, dan de snelweg af naar het eerste dorp, waar we inkopen hebben gedaan voor 2 dagen in de wildernis. Daarna volgt er wederom 50 km dirt-road naar de siete tazas.De bus voorop, wij in de chevvy volgen en baden dus in het stof. Ach, het is de rokersauto, dus of je nu aan stoflongen kapot gaat of wat anders, who cares... Harry dus, die zit als sjeik kara ben nemsi met een grote lap over hoofd en mond voor in de auto uit alle macht zijn longblaasjes te beschermen.
Eenmaal boven op de camping zetten we de tentjes op, bouwen vuur en David rolt een koe uit over de bbq. Daarbij nog heerlijke worstjes en ander klein vee, we zitten helemaal vol, er blijft vlees over, dat is dan maar voor morgen, onderweg.
De volgende morgen rijden we een stukje naar beneden, betalen 3000 pesos de man om het park van de Siete Tazas in te kunnen. Op het eerste uitkijk platform zien we de laatste theekopjes gevuld worden. Een indrukwekkend gezicht, schitterende komvormige openingen in de rotswand waar kristalhelder water in twee trappen zo'n 6 meter naar beneden valt. Het aangezicht is de 3000 pesos absoluut waard en wij mogen het nog varen ook!
We kleden om en sjouwen ons materiaal door het bos omhoog, de instap ipittig, steil omlaag met touwhulp, uiteraard zijn we de helft van de groep al kwijt omdat die een ander paadje geschikter vonden maar een dik uur later zijn we er allemaal klaar voor.
Eerst een seal launch vanaf de kant, even een rolletje om warm te worden en dan naar beneden, punt naar links en een boof om een gat rechts te ontwijken.
Ik zie daarna de rest in allerlei varianten naar beneden komen, boofend, induikend en alles er tussenin.
De laatste drop moet geboofd worden maar de val is al iets schuin aflopend, mijn boof is te hard en ik land plat op het water, er is dan wel schuim, maar dit voel ik toch wel in mijn rug. Mwah laten we hopen dat dat morgen beter gaat.
Menno
In een sneltempo wordt nog een second run gevaren door Bert, Gert, Thomas, Koert en David. Bij de laatste drop gooien Thomas en Koert hun peddel weg.