12-07-2010
Grand d'Eyvia, Italië
Vorig jaar in september waren we ook in Aosta en vertrouwd draai ik de bekende camping van Ozeïn op. In België was het bloedheet (35°C en meer) en ook hier schijnt de zon fel. De sneeuw en de gletsjers smelten met rasse schreden en daarom is er overal veel water, meer dan in het najaar.Als eerste varen we de Gran D'Eyvia. We stappen zo hoog mogelijk in, net onder de door de mensen gecontrolleerde samenvloeiing van de Urtier en de Nontey. Eerst kabbelt het wat rustig en dan begint er een kloofje. Inderdaad er zijn geen grote rotsen, maar de onregelmatige bodem en het snelle water maken de invaart al serieus 'bouncy'! Aan het kloofje stappen we uit en dragen de twee opeenvolgende passages over.
Bij de eerste verblokking valt het water samen in een gat dat niet of moeilijk te ontwijken valt. De tweede heeft een snelle geul op links, met een enveloppe tegen de rotsen. Rechts over een blok zou het misschien wel doenbaar zijn, maar niet vandaag.
Nadien springt het water nog steeds guitig op en neer met de nodige stoppers en walsen. In een bocht naar links merken we een grot op van ongeveer vier meter doormeter. Een deel van het water loopt er door. Even later zien we dat dit eigenlijk een tunnel is, waar het water een dertig meter verder terug de rivier in stroomt.
De rest van de rivier is vrij continu bouncy, zonder passages. Soms wat sneller, soms wat kalmer. Waar we in het najaar nog konden eddy-hoppen, vliegen we nu met een snelle vaart naar beneden.
De S-bocht, vlak voor het eindpunt, gaan we toch verkennen. Bruno vaart eerst, een vrij mooie lijn, maar ploft toch op het einde in een gat vlak naast een rots. Hij zit zijn gloednieuwe paars-oranje Salto met de punt naar boven. Geen volledige salto dus en al snel zie ik hem met een touw klaarstaan op de rots. Mm, dus voldoende in de binnenbocht gaan hangen. Ik vaar, blijf nog een goeie meter van de rots en gooi me in de wals naast het gat en plof netjes boven. Nog een tiental meter uitvaren en het eerste ritje zit erop.
