11-06-2011
Austbygda, Noorwegen
We zijn vandaag wakker geworden naast de Numedalslagen. Noorwegen doet hier even alle cliches eer aan; muggen en regen. Wie daar niet van houdt komt dus beter niet naar hier. Ga maar naar Spanje! |
| alles goed afgedekt om ons te beschermen tegen de muggen |
De avond voordien hadden we de rivier al even verkend. Dit stuk op de Numedalslagen is een beetje zoals de Zambezi, groot en bakken water.'t Water staat op "9" aan de brug, 't record is "11", de raftgids van het raftcentrum vlakbij zei fier dat hij ooit al een keer bij 11 bevaren had, p.s. deze kerel is een afrikaan die normaal gezien gidst op de Zambezi... De enige passage die we kunnen zien bestaat uit verschillende trappen waarna al het water samenkomt in één groot gat. 't Gat is niet te ontwijken, 15m breed en de wals 3 m hoog. Troost, deze passage wordt normaal gezien niet gevaren door kajakkers van ons slag. Maar ook de "platte" stukken zien er niet zo lief uit, her en der stoppers en gaten die vanop 't water niet te zien zijn, neen, deze slaan we over, te veel water.
 |
| niet verantwoord om hier nu op te kruipen... |
Noodplan, doorrijden richting huis en zien wat we in Telemark kunnen meepikken. Het dooiseizoen is daar over, maar er zijn misschien wel mogelijkheden door de regen van de voorbije dag en nacht.
Na wat rijden staan we aan de Austbygdai en die heeft een mooie waterstand. De beschrijving is wat onduidelijk, zowel van de in- en uitstappunten als van de moeilijkheidsgraad. 't Bovenstuk dat we willen varen, zou klasse III zijn, maar ze vermelden passages IV en V. Het stuk eronder, de california sectie is eerder een volle V met meerdere dikke vallen en onbevaarbare passages en die willen we niet varen. We stappen in aan de bareel van de bomweg en uit aan een brug langs de weg die naar een woning leidt. Zoals gewoonlijk is dat wat we zien van de baan plat en zo verlopen de 1ste km's ook. Langzaam wordt het sportiever, even een verblokte passage van zo'n 300m, dan een s-bocht met een verval van 1m50 en enkele leuke walsen, lekker opbouwend naar leuke klasse 4 passages met rustiger stukken er tussen.
 |
| mooie verblokkingen |
 |
| Jorg |
De beek staat goed vol en nadien zien we aan de peilschaal dat we 85cm hadden, terwijl de gids 70cm als hoogwater aangeeft.
 |
| bakske staat goed vol |
 |
| Jorg voel zich hier thuis |
We zijn nu al een tijdje naar het einde aan het uitkijken, er heerst nog steeds onduidelijkheid over de beschrijving. Want nu staan we aan een moeilijke drop. Wie vaart? Er is twijfel. Dan maar even om de bocht kijken wat er nog komt en .... wooow, mega-slides en nog slides, golven en stoppers, blijkbaar staan we nu toch aan die california sectie of niet?
Het ziet er schitterend uit, maar voor deze passage lijkt het water ons toch te hoog te staan. Met spijt in ons hart wandelen we dit wildwaterpretpark voorbij, snif snif. Nog enkele passages verder bereiken we dan toch het uitstappunt, super, leuke beek, leuk niveau.
Bye Birdy
