Stura di Val Grande, Italië
Menno's verhaal:
We breken op uit Valsesia. Mooi weer, tijd om naar de Stura's te gaan aan de zuidkant van het Gran Paradiso massief. Ik houd Erik gezelschap zodat hij niet alleen hoeft te rijden. In Varallo pakken we eerst nog een paar cappucino's terwijl Erik zijn mail in het cafe download. Een half uurtje later rijden we af naar Cantoira, vlak bij de instap van de Stura di Val Grande.
 |
| op de heenweg de besneeuwde bergtoppen met de rijstvelden van de lage sesia vallei |
We arriveren vlak na de anderen. Aan de instap, een groot veld met voorzieningen voor campers, wordt er uitgebreid gelunched.
Het uitzicht is fantastisch, vers besneeuwde toppen met bovenin het dal de toppen van het Gran Paradiso.
Rustig wachten we op het stijgen van het water, het is 25 graden en de verse sneeuw ligt nog laag. Tegen twee uur stappen we in.
 |
| hoeveel mooier wil je, je uitzicht hebben, de toppen van het Gran Paradiso als dal afsluiting |
 |
| deel van de nirjharanen (valt je niets op ???) |
De Stura di Val Grande dendert door een bedding met grote keien naar beneden, deze keer geen bedrock, geen drop pool, maar gewoon WW III-IV achter elkaar door naar beneden. Een paar steilere keienbergen verdienen scouting en goede reflexen. Bruno is bij de eerste uitgestapt en geeft aan waar ik ongeveer naar beneden moet. Dat gaat niet heel precies en veel te ver links knal ik op een grote kei, muurvast met het water achterop het dek. Ik probeer er beweging in te krijgen, maar het is kansloos. Ik trek aan de lus, sta op en stap op de rots naast de boot, het is dan wel geen zwemmetje, maar ik heb in de hektiek ook mijn peddel laten gaan en dat is wel een schrijfpartij waard. Met het spatdek los is de boot in een mum van tijd vol en met moeite krijgen Bruno en ik hem uit de stroom. Jorg heeft onderaan mijn peddel geborgen.
 |
| voenkel |
Halverwegen komen we zelfs nog een Ardens tafereel tegen, een boom en laag bruggetje, de ploeg zit redelijk dicht achter elkaar dus het is wel even werken om iedereen veilig in het kerwater te krijgen. De boom wordt verwijderd maar het bruggetje dwingt toch tot uitstap.
Jan heeft vandaag niet zijn dag, vaart wat vermoeid en gaat 3 keer zwemmen. Niks ernstig maar dat wordt morgen rustdag, denk ik
 |
| peter |
 |
| een mooie boof van bruno |
 |
| deze neemt jan netjes |
 |
| een lange stenen tuin naar beneden |
Op het einde wordt er weer stevig gelunched en is er niemand meer geinteresseerd in het lagere traject. In Cantoira kraakt Erik een lokale Gelateria en weet de eigenaar van de gesloten tent zover te krijgen ons van ijs en bier te voorzien.
We rijden naar de Stura di Ala en zoeken onze campingplek alvast uit in het bos onder Ala. Daar is alles dicht dus voor de pizza rijden we uiteindelijk weer terug naar Cantoira waar de plaatselijk Pizzeria zijn oven uit heeft maar ons van een heerlijke antipasti en 3 soorten pasta voorziet. Met drank en koffie na zijn we net 20 euro de man kwijt.
de nacht breng ik door in de open lucht, sterren tellen.
 |
| aan de uitstap moeten we plaats maken voor passage van de geiten |
 |
| Nirjhara reclame poster |
Jan's verhaal:
De Sesiavallei is blijkbaar op. Tijd dus om elders kajakwater te zoeken. Het navigatiesysteem in Gerts wagen houdt je wakker als passagier. De cd's van Italië, Duitsland, Zwitserland,... worden gebruikt om naar de Stura's te rijden. Er is zon, er zijn besneeuwde bergtoppen, er is water,... wat wil je nog meer? Onvermoeide, ongekneusde en frisse lichaamsdelen natuurlijk. Helaas zijn die er niet en het varen begint op zwalpen te lijken wat mijn stijl betreft. De Stura di val Grande heeft flink wat stroming en ook hier zorgen voldoende rotsen voor de hindernissen. Een boom en een bruggetje zijn de extra's (het bruggetje wordt omgedragen).
 |
| wim |
 |
| zo te zien geen boof van jan ;-) |
Drie keer ga ik zwemmen: telkens kom ik ergens domweg vast te zitten, eskimoteerpogingen zijn er amper bij: ik moet dringend bijscholen in 'rollen met de peddel op de bodem'.
 |
| het zit vandaag jan niet mee |
Bruno's story:
Wednesday/Thursday were spent around the Stura's. Both Stura di Valgrande and Stura di Ala were running at nice medium level, probably aided by the warm weather that gave good melt of the fresh snow that had fallen the previous days (no, it will be OK when on the river, only looks low from the road guys). At only a 2h drive from Valsesia, we started with a run down the upper section of the Valgrande, from Pialpetta to Breno. With nice granite boulder gardens of varying degree of steepness, this section was over all too soon, probably should have started a little higher up or continued further down. Some discussion with Menno whether letting go of your paddle and pinning and swamping your boat qualifies as a swim or not. Stura di Valgrande certainly featured my worst mess-up of the holiday, going first backwards and then upside down through a not so friendly rock channel that fully tested my new helmet, luckily (I hope) out of reach of the omnipresent camera's. I already had one knee dangling free from the cockpit rim when by shear luck, I was up again...
With some time left, ice cream hunt was on, not so easy in these valleys that seemed to be right in between the action of winter and summer season but in the end, Eric arrived at talking a friendly gellateria owner in opening his bar and providing the goods. Same scenario later on in the evening while looking for pizza, in the end Bar d'Amici opened doors for us, very welcoming people and excellent food. Little camping opportunities in the valley of the Stura's, but this is not really a problem as there seem to be several locations where wild camping is tolerated.
