Melach, Oostenrijk

Nu met filmke :

't is kort na de middag en 't zonnetje doet ons allen veel deugd maar onze Mr Guide gunt ons absoluut nog geen tijd om op ons luieren te rusten. Hij heeft nog een specialleke in 't petto. 't Is efkes rijden maar het zou de rit dubbel en dik waard zijn? We zakken af naar de Melach, een (of een paar) vallei(en) verder.

Mr Guide deelt ons zijn plannen mee voor de namiddag. en 't is nu net zo mooi weer

In Kematen rijden we de Melach omhoog en we zien al onmiddellijk wat ons te wachten staat; een ?rollercoaster?, type Gyr, Lonza, ? een beek waar je naar beneden raast en waarbij keerwaters vrijwel onbestaand zijn.

Op dergelijke beek is het een kwestie van recht blijven zitten en hopen dat je geen versperringen tegen komt waarvoor je plots moet stoppen?

Met de wijze woorden van Mr Guide ?op deze beek is het ieder voor zich? maken sommigen zich toch wat ongerust en trachten ze de eerste meters van de beek beter te inspecteren om zich toch wat meer op hun gemak te voelen.

de initiÃ«le instapplaats

En wat een geluk; nog geen 50 m verder blijkt al een boom de volledige rivier te versperren.

hier stappen we in, links zie je de boomversperring

We stappen dus in na deze versperring en beginnen aan onze dolle rit.

De eerste meters zouden volgens de beschrijving de meest steile zijn. En dat klopt ook. In het begin probeer ik nog wat een lijn te zoeken maar dat lukt van geen kanten. Het gaat gewoon veel te snel. De beste tactiek lijkt om je gewoon te laten gaan maar opletten dat je recht blijft. Dat is zowat het enige wat je hier kan doen.

Een paar honderd meter verder zie ik voor mij mensen teken doen om naar hen toe te varen. Ze staan aan de wal in een klein keerwatertje. Om zeker te zijn dat niemand voorbij vaart wordt vlug de punt gegrepen. Aangespoeld blijkt dat weer een boom de volledige doorgang verspert. Effe geluk gehad dat de eerste op tijd kon stoppen en de rest kon opvangen.

Gelukkig kon iedereen tijdig uit de boot

Als iedereen terug is ingestapt blijkt de beek wat minder steil te worden en kan opnieuw getracht worden om lijnen te zoeken en te varen. Alhoewel, ze zoeken lukt soms wel maar om ze te varen moet je verdomd vlug zijn en als je iets te veel twijfelt ben je er voorbij zonder dat je het weet. Gelukkig is het niet zo dat je per se bepaalde lijnen moet hebben. Alle lijnen (of ertussendoor) zijn goed.

Desondanks de waarschuwing van Mr Guide spoelt er nu en dan toch eens eentje uit zijn boot en is het een ware strijd om al het materiaal gerecupereerd te krijgen. Jan geeft halverwege de strijd op en gaat te voet verder.

Jan moet zwemmen en bezeert zich hierbij.

Ward krijgt ook een flinke zwem voor de kiezen maar hem krijg ik nog overtuigd om terug in te stappen. Op dat punt meen ik echter dat het eindpunt niet ver meer kan zijn.

Ward maakt kennis met "combat paddling" maar houdt stand

Birdy glijdt overal netjes overheen

En inderdaad, even verder komt de stuw in het zicht. We varen langs de vistrap naar beneden en iets verder is het voor velen eindelijk tijd om de hartslag terug wat op normaal niveau te laten komen.

Als we aanstalten maken om ons terug aan te kleden vraagt

Bruno; ?second run, double fun ??.

Ik: Euhm, maar 't begint al te schemeren !

Bruno : ? Ja maar ik heb vanavond niets dringend te doen hoor, jij dan wel ??

Ik : ? Euhm, what the fuck. I'm in?

Er zijn vijf gegadigden/zotten die opnieuw instappen om zich naar boven te laten shuttelen.

Deze keer stappen we wel iets lager in zodat we die boomversperring niet opnieuw hebben en ?relaxt? kunnen varen.

Bij instap blijkt Joost zijn zwemvest te zijn vergeten, die valt dus noodgedwongen af. Ik, Bruno, Stef en Birdy gaan dus voor de second run.

Al redelijk in het begin knal ik dwars tegen een steen aan en wordt ik uit mijn zit getild. Mijn spatzeil schiet los aan de zijkant en het water loopt in volle teugen naar binnen. Ik moet dus uit mijn boot ! (ziehier de reden waarom ik het verslag mag schrijven...) Gelukkig leun ik nog steeds tegen die steen aan en kan ik bij mijn exit al mijn materiaal bijhouden. Ik probeer vervolgens de kant te bereiken om daar al het water te lozen. Het plekje dat ik beschikbaar heb is vrij klein en biedt enkel de mogelijkheid om het water te lozen via mijn loosdopje. Dit vergt dus behoorlijk wat tijd waardoor mijn compagnons zich afvragen waar ik zolang blijf. Vanuit mijn positie zie ik dat zij iets verder toch een keerwatertje bemachtigd hebben en kan ik teken doen dat alles in orde is.

na de valse start zijn we nu goed vertrokken

Opnieuw ingestapt gaat alles nu vlot. We genieten er allen van met volle teugen. Keerwater, die zijn nu niet meer nodig? Ik denk dat we na nog geen 10 minuten alweer de stuw in zicht krijgen.