04-06-2014

Pain is Temporary, Glory lasts forever

Het was voor het eerst op deze trip een wat men noemt: een druilerige ochtend. Niet alleen het weer was druilerig, bij sommigen onder ons was het ook nog wat mistig achter de ogen door de rum cola van de avond ervoor. Ik noem geen namen maar het was vooral de voorzitter bij wie de rum cola wel sporen had achtergelaten.

We kamperen vlak aan de Grondola bij enkele weekend huisjes, maar niemand is thuis.



Na het gebruikelijke gezonde ontbijt van fruit yoghurt en yoga vertrekken we naar de instap. Neopreen aantrekken is vandaag iets minder comfortabel als de vorige dagen want vanaf vandaag zijn we echt in Noorwegen het land van kou en regen.



We zitten vlak onder de sneeuwgrens en dat is te merken als we instappen, op twee vaarders na heeft iedereen dan ook handschoentjes aan, het is echter algemeen geweten dat echte mannen bloothands varen.



Om een poging te doen wat van de rivier en de omgeving te beschrijven: de grondola begint met een lang stuk vrij vlak water dat ontspringt uit bronnetjes in de bergen gevoed door smeltwater. De bergen worden gekenmerkt door een afwisseling van steen gras, bomen en zompige drap. Bon dat zou moeten volstaan! Ah en het was er ook geweldig mooi!

De eerste passage noemenswaardig om te vertellen is een slide die je rechts vrij vlot kon punchen links zat wel een vies gatteke dat ik pas zie als ik passeer. Het is te merken dat er veel druk op de rivier zit, we kunnen dan ook vaak genieten van leuke golfjes, bij momenten een echte Rollercoaster.



Op een van de eerste stopperkes moet ik al is mijn eskimoteer talenten gebruiken. Brrrr het water is fucking koud. De volgende passage is niet van de poes. Birdy heeft er vol vertrouwen in alleen beslist de Grondola er anders over: You shall not pass, zindert er door door de vallei en op het einde van de passage wanneer alle nasty shit gepasseerd is zit er nog een wals die Birdy in al zijn lamme goedheid te laat opmerkt en daar gaat het vogeltje. Birdy kan nog wel rollen maar de rots op het einde is er iets te vlug en Birdy is een vogel voor de kat, na een spurtje door de zompige toendra vinden we Birdy op een rots, het vogeltje is vleugellam want zijn bootje is gevlogen. Gelukkig kunnen we boot en peddel snel recupereren.

Bij een volgende passsage is er de gebruikelijke verwarring als Trekkertje op volledig Nirjhariaanse wijze, duidelijke signalisatie en één of andere macarena dansje met elkaar verwart.

Een beetje verder vragen we ons opeens af waar de Voenkel is gebleven. Eerstgenoemde is blijkbaar zonder te kijken de volgende passage afgevaren, deze blijkt vrij tricky te zijn met rechts een onderspoelde rots en aan het einde een dik gat, waar Maggie De Block nog veel ruimte in zou hebben. Maar aangezien vonkel bewezen heeft dat er niets aan is, is iedereen vol vertrouwen en met Voenkel zijn aanwijzingen: tongske en dan links, geraakt iedereen er heelhuids door.

Hiervoor hoeft de Vonkel zijn oogskes niet voor open te doen, Grondola eat my ...

De Grondala geeft zich niet gewonnen maar Nirjhara vecht terug. Bij de volgende passage wordt er weer ruimschoots gepalaverd, weerom een onderspoelde rots halverwege. De Guide gaat als eerst maar moet toch heel diep steunen net voor de rots. Who's next??? Vonkel bijt de spits af en toont hoe het moet. Er wordt af en toe een bruin streepje getrokken in de zwembroek als er wat al te dicht tegen de rots gevaren wordt.



Twee passages zijn onbevaarbaar zelf voor de allerdappersten onder ons en moeten noodgedwongen worden omgedragen.



Bij inzetten achter de eerste omdraagpassage komt de zon er door en stijgt het gemoed, helaas voor mij van korte duur. Twee kleine dropjes zijn me fataal ik zit in het wasmachine samen met mijn boot, de trots van de voorbije dagen wordt er vakkundig afgespoelde na ettelijke keren alle hoeken van de rappel geïnspecteerd te hebben spoelt eerst mijn boot en dan het ventje er uiteindelijk uit, totaal vermoeid en moreel en fysiek beschadigd blaas ik uit aan de kant. Er volgt nog een omdraagpassage die er heel tof moet uitzien voor iedere kapitein die graag met zijn schip ten onder wil gaan. Nog een kilometertje verder staat Jan met de auto. Tijd voor het helen van onze wonden. Vooral de psychologische.



But at last I will always be: the last man swimming.
Don't worry carnage will follow soon

Ward

Bekijk op Nirjhara-Maps

Grondola, bovenste deel

Medevaarders

Bert
Bruno
Gert
Peter
Ward
Wim