08-12-2017
Jakunyacu de start van mijn tropisch avontuur
Na 20 uur sporen vliegen rijden kom ik aan in Vaesa. Dit is het hart van kajakken in Ecuador, ironisch genoeg zal ik hier deze week niet varen. Ik ontmoet er Abe die zich aan het klaarmaken is voor een expeditie van 6 dagen in de jungle met een groep van 3 plannen ze een first decent van 80 km klasse 5+ kloven, lichtjes boven mijn pet dus.Abe neemt me mee naar Tena dat ligt op zijn weg naar Banos, waar hij zijn permit moet regelen, mijn reis zit er eindelijk op bij mijn aankomst in Tena. Ik dacht dat deze reis basic ging zijn, maar ik wordt ingecheckt in een hotel met de naam Casa di abuelo, grootvadershuis, een rustiek maar charmant hotel, met airco, wat zeeer nuttig zal blijken te zijn tijdens de warme nachten van 25 graden.
De volgende dag pikt Felipe, mijn gids me op en trekken we naar de Jatunyacu, dit is de rivier met het meeste volume dat ik zal doen deze week, mijn gids schat dat deze rond 150 tot 250 cumecs heeft, genoeg water dus, al is dit aan de lage kant voor deze rivier. Bij de instap stap ik direct op een mierennest en mijn voeten jeuken snel van de talrijke beten, het is duidelijk dat he hier op andere zaken moet letten als in Europa.
We doen een kort stuk van 15 km vandaag als opwarming. De rivier lijkt vrij kalm tot je op de rapids zit, golven van verschillende meters hoog maken je nederig, al is het moeilijk om je hier in nesten te werken. De gaten zijn groot, maar zie je al van ver komen. We surfen verschillende grote golven, maar ik ben mijn waka tuna 2 nog niet echt gewoon en het surfen wil niet echt lukken. Opvallend is het warme water, volgens Felipe is dit de koudste rivier die we deze week gaan varen, maar deze is tevens ook de warmste rivier die ik ooit gevaren heb. De watertemperatuur zou rond de 25 graden liggen.
De omgeving is schitterend, de oevers lijken wel een ondoordringbare muur van groen, we zien tal van vogels, helaas geen toekans of papegaaien, maar wel otters.
Na een uurtje varen komt de Antsu (klasse 2) bij de Jatunyacu en wordt zo de Napo. De Antsu is een warme bruine rivier, die zowel het volume als de temperatuur doet toenemen.
Felipe heeft onze lunch in zijn boot mee en ergens halverwege varen we een smalle zijkloof in om te lunchen. Geen snickerlunch hier, Felipe tovert talrijke potjes en vers fruit uit zijn boot en begint alles klaar te zetten, voor wat een revelatie van kayaklunches zal worden, we eten cheviche, het nationale gerecht, maar dan met bonen in plaats van vis.
De rest van de rivier is dikke fun, ik leef me uit op de talrijke maar vrij onschuldige wavetrains. Vlak voor de aankolst passeren we nog de pijlschaal, deze staat op 6, maar rivier blijft bevaarbaar tot 25, we hebben dus een lage stand vandaag. Bij onze aankomst in Puerto Napo staat onze chauffeur Don Herman ons reeds op te wachten met zijn gele pickup.
Een goede opwarming die smaakt naar meer!
In Tena hebben ze goede smaak in kerstversiering
