29-10-2006
Borne, Frankrijk
Medevaarders: RobertDe groep is heel gemotiveerd en hongerig. We willen nog een dessert. Gids Bruno heeft een paar opties en de meest hongerige kiezen voor het bovenstuk van de Borne te doen. Aan het kasteel zijn daar een paar leuke watervallen van 4 Ã 5 meter.
De eerste passage heeft een stuk overhangende rots. Die draag ik over. De anderen nemen ze vlekkeloos.
Dan komt er een labyrinth van rotsen, met dropjes van toch tegen de meter aan. Dit is heel tof. Bruno en Bert hebben dit vroeger al eens gedaan en ze waarschuwen ons om op het einde van een volgend labyrinth volledig rechts te nemen. Daar zit de eerste sprong, tegen de rots aan. Ik zit te veel naar rechts en moet mijn H3 opkanten om de rots te vermijden. Zo kom ik de sprong af en moet eskimoteren. Alweer.
Nu komt dan het echte werk. De eerste waterval is heel vriendelijk. De rots helpt het water en ook een kayaker in zijn val en begeleidt alles mooi naar beneden. Het water beneden is zuurstofrijk zonder veel zuigkracht, dus dat komt wel goed.
De volgende sprong hebben we kunnen zien: Eerst wat over de rotsen en dan geeft de rots je een zetje zodat je vanzelf kan boofen. Menno vaart wat veel naar rechts en blijft op het rotsje hangen, op de uiterste rand voor de waterval. Gevaarlijk balancerend kijkt hij rustig achter en voor zich. Zelfs achterwaarts deze 4 meter hoge val afdonderen zou niet al te gevaarlijk zijn, maar hij beslist toch zijn geplande route te nemen en trekt zich in de juiste baan. Het ziet er van boven toch angstaanjagend uit.
Ook de laatste val neemt iedereen prima. Dit is echt fantastisch! Het is maar een stukje van 500m, maar meer dan de moeite waard. De schemer treedt in en we kunnen de slingerwegen naar de gîte weer aanvatten.
Dit was een prachtige afsluiter. Die avond krijg ik de gelukkigzalige grijns niet meer van mijn gezicht.
